Από μένα-λέξη τη λέξη-στο πιο λευκό χρώμα της ψυχής μου. . .

Είσαι το πιο λευκό χρώμα απ' τις σκέψεις μου
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια,
μια γυναίκα που τ ' όνειρό της σκότωσε
και πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια.


Είσαι το πιο λευκό χρώμα απ' τις σκέψεις μου
ένα τραγούδι που πάντα τρόμαζα να γράψω,
η μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσας
που βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψω..

Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς...


Κι αν η σιωπή που τριγυρνάει στην ομορφιά σου
στο τέλος δέσει την οργή σου με βροχή
και γίνει στίχος που ξεχνάει τ' όνομά σου
κι έρχεται πάλι όταν έρχεσαι κι εσύ.


Θα είσαι το πιο λευκό χρώμα απ' τις σκέψεις μου..
ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια,
μια γυναίκα που τ' όνειρό της σκότωσεκαι
πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέρια.


Αν θέλεις να με βρεις
να παίζεις, να νιώθεις, να ζεις.
Αν πάλι δε μπορείς
μη φύγεις, μη χαθείς....

Ώρα για Δίαιτα. . . !

Η αγάπη μοιάζει με τον λουκουμά.
Είναι φουσκωτή για να σε χορταίνει,
αφράτη για να μην σε βαραίνει,
στρογγυλή για να μην σε αγγυλώνει,
μαλακή για να μην σε πληγώνει,
χρυσαφένια για να είναι πολύτιμη,
μελωμένη για να σε ξετρελαίνει.
Η αγάπη είναι καλύτερη
από τον λουκουμά:
σε γλυκαίνει χωρίς να σε παχαίνει..!

Σοφία Π.-Χατζηδημητρίου

Ναι,ναι,ναι...! Θα βγώ κι εγώ στους δρόμους!

Και όχι,αυτή τν φορά δεν εννοώ ούτε την διεκδίκηση δικαιωμάτων,ούτε τον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον,ούτε τίποτα τέτοιο!
Θα βγω στους δρόμους έχοντας κερδίσει το μερίδιό μου στην παράνοια..!
Yes! το μεριδιό μου στο μποτιλιάρισμα,στην κίνηση, σε ενα ακόμη
άγχος: το παρκάρισμα..! τι καλά!

εεε,τα μυαλά μου πήραν αέρα..(και μάλιστα τα δικά μου,κάποιας που της αρέσει τοοοόσο πολύ να περπατάει).
Είναι νωρίς,αλλά το πρώτο βήμα έγινε,
έδωσα σήματα! Τώρα μένουν απλές διαδικαστικές λεπτομέριες όπως
να δώσω οδήγηση,να την περάσω,να πάρω το δίπλωμα και

κάποια στιγμη ένα τετράτροχο μεταφορικό μέσο... (που ούτε

αυτοκίνητο δν τολμώ να το αποκαλέσω,γιατίμε τους πόρους που

θα διατεθούν-αν διατεθούν ποτέ- το πολύ πολύ τετράτροχο κάρο να είναι.Μην ξοδεύουμε και για βενζίνες..)

Αλλά δεν πειράζει. Για την ώρα είμαι χαρούμενη για την άπλετη εισροή θεωρητικών γνώσεων,που πλέον είναι πιστοποιημένο από κρατικό φορέα, ότι έχω εμπεδώσει..

Έτσι όταν βγω στους δρόμους θα πορεύομαι με σιγουριά και αυτοπεποιθηση έχοντας πάντα κατά νού κανόνες όπως ότι:


* Τα φλας προδίδουν την επόμενη κίνηση σου. Ο γνήσιος Έλληνας οδηγός δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ.

* Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κρατάτε απόσταση ασφαλείας από το προπορευόμενο όχημα διότι στο κενό που αφήσατε μπορεί να «χωθεί» κάποιο άλλο όχημα φέρνοντας σας σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.

* Όσο πιο γρήγορα διασχίσετε ένα κόκκινο φανάρι, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να συγκρουσθείτε με άλλο όχημα.

* Ποτέ μα ποτέ μην ακινητοποιήσετε το όχημα σας σε πινακίδα 'STOP'. Τα οχήματα που σας ακολουθούν δεν θα περιμένουν αυτή την αντίδραση σας, με αποτέλεσμα να καρφωθούν» πάνω σας.

* Ποτέ μην κλείσετε το δρόμο σε ένα σαραβαλάκι. Ο οδηγός του δεν έχει τίποτα να χάσει.

* Το φρενάρισμα πρέπει να γίνετε όσο πιο αργά μπορείτε για να σιγουρέψετε την καλή λειτουργία του ABS, το οποίο με τη σειρά του θα σας ανταμείψει με ένα χαλαρωτικό μασάζ του ποδιού σας. Για τους μη κατόχους ABS είναι μια ευκαιρία να τεντώσουν τα πόδια τους.

* Ποτέ μην προσπερνάτε από αριστερά όταν μπορείτε να το κάνετε από δεξιά. Είναι μια ευκαιρία να γελάσετε καθώς ο οδηγός του οχήματος που μόλις προσπεράσατε τρομάζει.

* Τα όρια ταχύτητας είναι αυθαίρετοι αριθμοί που δίνονται μόνο ως πρόταση και δεν είναι προφανώς εκτελέσιμα στην Ελλάδα.

* Βρίσκεστε στην αριστερή λωρίδα με τρελό μποτιλιάρισμα και δεν υπάρχει χώρος να κινηθείτε ούτε εκατοστό. Ο οδηγός του οχήματος που βρίσκετε ακριβώς από πίσω σας, ο οποίος κορνάρει και αναβοσβήνει τα φώτα, είναι πεπεισμένος πως μπορεί να τα πάει καλύτερα από εσάς, αν ήταν στην θέση σας.

* Ο γνήσιος Έλληνας οδηγός, ελαττώνει πάντα ταχύτητα για να περιεργαστεί οτιδήποτε του κινήσει το ενδιαφέρον. Αυτό μπορεί να είναι από βιτρίνα μέχρι και γκόμενα (εντός πόλεως) και από ατύχημα μέχρι και αλλαγή λάστιχου (εκτός πόλεως).

* Μάθετε να αλλάζετε λωρίδες με γρήγορους χειρισμούς. Χάρις στον υπουργό συγκοινωνιών, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη πίστα με τρύπες-κλειδιά οι οποίες έχουν τοποθετηθεί σε καίρια σημεία για να ελέγξουν τα αντανακλαστικά σας.

* Είναι παράδοση στην Ελλάδα να κορνάρεις μόλις ανάψει το πράσινο φανάρι ακόμα και αν είστε πρώτος σ' αυτό.

* Ποτέ μην κάνεις χώρο σε αντίθετα διερχόμενο όχημα όταν κινείσαι αντίθετα σε μονόδρομο. Ο οδηγός του θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον παράλληλο μονόδρομο, άρα για να κινείτε στον ίδιο δρόμο με εσάς μάλλον το κάνει επίτηδες.


* Θυμηθείτε ότι ο σκοπός κάθε Έλληνα οδηγού είναι να φτάσει πρώτος και θα κάνει ότι χρειαστεί γι' αυτό.


* Πάντα θα υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος για τον οποίο εσείς θα βιάζεστε. Αντιθέτως όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί των οχημάτων που θα συναντήσετε στον δρόμο σας δεν έχουν ιδέα γιατί πήραν τους δρόμους σήμερα.

* Το προστατευτικό κράνος φοριέται στον αγκώνα για ανεξακρίβωτους ακόμα λόγους. Σας συμβουλεύουμε να ακολουθήσετε και εσείς τη μόδα.

* Οι προστατευτικές ζώνες είναι επικίνδυνες. Έρευνες στην Ελλάδα έδειξαν ότι χιλιάδες crash test κάνουν λάθος. Άμα είναι γραπτό σου, θα πας κι ας φοράς ζώνη...

* Ανεξαρτήτως άσματος, το στερεοφωνικό του οχήματος σας πρέπει να παίζει στο φουλ. Με αυτό τον τρόπο διασκεδάζετε τους πεζούς που περιμένουν υπομονετικά πότε θα τους δώσει κάποιος προτεραιότητα να διασχίσουν την διάβαση.

* Οι πεζοί είναι οι κυριότεροι εχθροί των οδηγών, διότι καταλαμβάνουν χώρο στα πεζοδρόμια με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σταθμεύσουν αυτοκίνητα και διασχίζουν τους δρόμους αναγκάζοντας τα διερχόμενα οχήματα να ελαττώσουνε ταχύτητα.



μμμμ...μπορεί να είναι κάπως νωρίς αλλά

αναρωτιέμαι,θα ανταπεξέλθω άραγε;

..ένα φλιτζάνι καφέ...

Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη. Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.
Η μητέρα της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρία δοχεία με νερό και έβαλε το καθένα σε δυνατή φωτιά. Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να βράζει.

Στο πρώτο δοχείο έβαλε καρότα, στο δεύτερο έβαλε αυγά, και στο τελευταίο έβαλε κόκκους καφέ. Τα άφησε λίγο να βράσουν, χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Περίπου σε είκοσι λεπτά έκλεισε τα μάτια της κουζίνας. Έβγαλε τα καρότα έξω απ΄το νερό και τα έβαλε σ'ένα μπωλ. Έβγαλε τα αυγά έξω και τα έβαλε σ'ένα μπολ. Μετά έβγαλε τον καφέ έξω και τον έβαλε σε ένα φλιτζάνι.

Γυρνώντας στην κόρη της την ρώτησε: 'πες μου τι βλέπεις'.
'Καρότα, αυγά και καφέ', της απάντησε η κόρη.

Η μητέρα της την έφερε πιο κοντά και της ζήτησε να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.
Μετά η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό. Στο τέλος, η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πιει μια γουλιά απ΄τον καφέ.
Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του. Μετά η κόρη ρώτησε: 'τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;'.
Η μητέρα της της εξήγησε ότι το καθένα απ΄αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό. Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά. Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο. Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε. Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.
'Ποιο απ΄αυτά είσαι εσύ;' ρώτησε την κόρη της.
'Όταν η δυσκολία χτυπάει την πόρτα σου, πώς ανταποκρίνεσαι;' Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;'
Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφές...; Ελπίζω να έχεις αρκετή ευτυχία για να σε κάνει γλυκό, αρκετές δοκιμασίες για να σε κάνουν δυνατό, αρκετή λύπη για να παραμείνεις ανθρώπινος και αρκετή ελπίδα για να σε κάνει ευτυχισμένο. Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα απ΄όλα.

Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους...

Η αγάπη είναι πρόσχαρο πουλί,
που κρύβει κάτω από τα φτερά του
και πόνο και δάκρυ και ομορφια...
Όταν σ'αγγίξει νιώθεις αθάνατος.
Μα σαν κατασταλάζει φτάνει στα
όρια του ιερού,δεν έχει τιμή,
δεν ζυγιάζεται.
Η αγάπη είναι ευλογία.



Π.Σμυρλή

Ματια μου ομορφα.......

Μάτια μου όμορφα μη ρίχνετε ψιχάλες,

είναι μικρή η ζωή και οι χαρές δεν είναι πολλές.

Πήρε ο χρόνος μαύρη κλώστη κεντάει

αυτόν τον δύσκολο κόσμο με μαύρες στιγμές.

Λίγα τα όμορφα , λίγα τα μαγεμένα

τις πίκρες ξέχασε, ψάξε βρες τα και δες.

Πώς πάνω από όλα μονάχα μετράει

να μου χαμογελάς καθώς περνάει το χθες.

Στα όμορφα μάτια σου το γκρίζο μην το βάζεις,

δεν σου ταιριάζει σου λέω, δεν είναι καλό.

Το φως αγάπη μου μη θες να το σκιάζεις

με παραμύθια που ΄χουνε τέλος κακό.

Κοίτα ματάκια μου τον ήλιο που ξυπνάει

κι ανάσα δίνει στου κόσμου αυτού τα νεκρά

Σε τούτη τη ζωή που μας κακογερνάει

σκούπισε τα μάτια σου και κοίτα ψηλά

Μάτια λουσμένα με του ουρανού το χρώμα

τα γκρίζα σύννεφα διώξ΄τα μακριά

Δίωξε μαζί κι όλα τα πικρανέμνια

που σου ματώνουν τόσο καιρό την καρδία

Μάτια μου όμορφα μάτια μου μαγεμένα

που απ΄τα βλέφαρα σου κρέμομαι σαν φύλλο ξερό

Μη μου δακρύζεις γιατί μπορεί να πέσω

και να με σύρει ο άνεμος στης μοναξιάς το κενό.

Μην μου κλαις κοριτσι μου...και αν το κανεις να το κανεις στην αγκαλια μου μέσα...Το ζηταω σαν χαρη αυτό...

Γιατί στη ζωή σου να γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία???

Eνα παιδί πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού."Ήρθα δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστό, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ? Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο? "Ο δάσκαλος χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε : " Πόσο λυπάμαι αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως.." και ύστερα από μια παύση συνέχισε: "Άν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημα μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω." "Ε..μετά χαράς, δάσκαλε" είπε διστακτικά ο νεαρός νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν για άλλη μια φορά και μετέθενταν τις ανάγκες του."Ωραία" συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας: "Πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσα περισσότερα χρήματα μπορείς γ αυτό. Και με κανέναν τρόπο να μην δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς."Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι και έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γ αυτό. Όταν το παιδί έλεγε "ένα χρυσό φλουρί" άλλοι γελούσαν, άλλοι του γυρνούσαν τις πλάτες και μόνο ένας γέροντας φάνηκε αρκετά ευγενικός για να μπεί στον κόπο να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πάρα πολύ για ένα δαχτυλίδι. Θέλοντας να βοηθήσει, ένας του πρόσφερε ένα ασημένιο νόμισμα και ένα μπακιρένιο τάσι, όμως ο νεαρός είχε οδηγίες να μη δεχτεί λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί κι έτσι απέρριψε την προσφορά. Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συναντούσε στον δρόμο του στην αγορά - και σίγουρα θα ήταν πάνω από εκατό άτομα - παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω.Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στον δάσκαλο και να τον γλυτώσει από το πρόβλημα του. Έτσι, θα έπαιρνε κι αυτός την συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου.Μπήκε μέσα στην κάμαρη. " Δάσκαλε, λυπάμαι. Είναι αδύνατο να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού." " Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό νεαρέ μου φίλε" απάντησε χαμογελαστός ο δάσκαλος. "Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα? Πές του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησε τον πόσα μπορεί να πιάσει. Όμως , μην το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι."Ο νεαρός καβάλησε κι έφυγε πάλι. Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί : " Πές στο δάσκαλο, αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά γαι το δαχτυλίδι του." "Πενήντα οχτώ χρυσά?" φώναξε το παιδί. "Ναι" απάντησε ο κοσμηματοπώλης. "Βέβαια, με λίγη υπομονή θα μπορούσαμε να βγάλουμε γύρω στα εβδομήντα χρυσά φλουριά, όμως, αν είναι επείγον.."Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πεί τα καθέκαστα."Κάθισε" του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. "Είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σα τέτοιο, πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία?" Και μ αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό του δάχτυλο του αριστερού του χεριού.