Ο,τι να 'ναι...!!

http://www.youtube.com/watch?v=klteYv1Uv9A&eurl=http://www.cybereddie.gr/

Ρίξε μια ματιά κ,εδώ,θα σου αρέσει...και ψιλοψάξε και τις αλλες φωτό..

http://aboveearth.blogspot.com/2007/07/
majestic-sombrero-galaxy-m104-carina.html

Εξαιρετικά αφιερωμένο ψυχη μου......

– Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. Είναι όμορφη η ζωή. Πίστεψέ με. Αξίζει να τη ζεί κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές. Σε νιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλ' αυτά; Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Δε σταματάει πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο της ψυχής τους. Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι από την αρχή. Τώρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Φύλαξέ τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς. Δεν σου κάνω το δάσκαλο. Ένας γέρο-ξεκούτης είμαι. Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται. Το ξέρω καλά. Αν θέλεις να φύγεις, φύγε. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει. Προχώρα όρθιος όμως. Έτσι; – Aυριο θα 'ναι μια καινούρια μέρα, αγόρι μου. Πλύσου, χτενίσου, ψιθύρισε ένα τραγουδάκι και ξεκίνα. Δεν ξέρω τίποτ' άλλο να σου πω, Έζησα τόσα χρόνια σ'αυτή τη γη. Δεν αρνήθηκα ποτέ τα λάθη μου. Δε γουστάρω τους ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι. Αξίζει να ζεις μέσα στη γυάλα, από φόβο μην πληγωθείς; Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα. Κι όταν τσακίζεσαι, να 'χεις το θάρρος να λες: Με γεια μου με χαρά μου. Φτου κι από την αρχή τώρα. Όχι κακομοιριές και κλαψούρες. Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζεις. Όταν κυλιέσαι μαζί της. Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα. Κράτα της αναμνήσεις σου και προχώρα… Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ' αυτό το κόσμο. Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γης. ...

ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ...ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΣΤΑΣΟΥ...ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ!!!

Εξαιρετικά αφιερωμένο ψυχη μου...(μερος2)

Δεν ωφελει να μενεις στο ιδιο σημειο και να χτυπιεσαι.
Δημιουργεις δινη και ειναι επικινδυνο να σε καταπιει.
Κανε λιγο πιο περα.
Λιγο πιο κει.
Καθολου δεν βουλιαξε το συμπαν ,οπως νομιζεις.
Ολα εξακολουθουν να ειναι το ιδιο μαγευτικα,οπως και πριν.
Απλως εσυ εχασες το καθρεφτακι,που μεσα τουκαθρεφτιζες ολο το κοσμο.
Λες να μην υπαρξει αλλο?
Λες ναταν το μοναδικο?
Μηπως δεν προσεξες, στην ταραχη σου,πως σε ψαχνει η ζωη?
Πως σου χτυπα την πορτα απεγνωσμενα?
Πως γυρευει πεισματικα να καθρεφτιστει στα ματια σου?
Αλκυνοη Παπαδακη ''Ξεφυλλιζοντας τη σιωπη''

I don’t wanna talk
About the things we’ve gone through
Though it’s hurting me
Now it’s history
I’ve played all my cards
And that’s what you’ve done too
Nothing more to say
No more ace to play

The winner takes it all
The loser standing small
Beside the victory
That’s her destiny

I was in your arms
Thinking I belonged there
I figured it made sense
Building me a fence
Building me a home
Thinking I’d be strong there
But I was a fool
Playing by the rules

The gods may throw a dice
Their minds as cold as ice
And someone way down here
Loses someone dear
The winner takes it all
The loser has to fall
It’s simple and it’s plain
Why should I complain.

But tell me does she kiss
Like I used to kiss you?
Does it feel the same
When she calls your name?
Somewhere deep inside
You must know I miss you
But what can I say
Rules must be obeyed

The judges will decide
The likes of me abide
Spectators of the show
Always staying low
The game is on again
A lover or a friend
A big thing or a small
The winner takes it all

I don’t wanna talk
If it makes you feel sad
And I understand
You’ve come to shake my hand
I apologize
If it makes you feel bad
Seeing me so tense
No self-confidence
But you see
The winner takes it all
The winner takes it all......

Μη ξεχάσεις αυτό το καλοκαίρι να ζήσεις…:

Την αίσθηση-

της χαλάρωσης

της κάψας από την ηλιοθεραπεία

της ζάλης από την ηλίαση

του πονοκεφάλου από τα μεθύσια

της ελευθερίας του να κολυμπάς γυμνός

της αποπνικτικής ζέστης λόγω καύσωνα

της απογοήτευσης όταν τελειώνουν οι διακοπές σου

του σεξ μέσα στη θάλασσα

Την παιδικότητα-

του γράψεις μήνυμα σε ένα μπουκάλι και να το αφήσεις να ταξιδέψει

Τους ήχους-

Από τα τζιτζίκια

Από το κύμα

Από το μπαλάκι και τις ρακέτες

Από τις τσιρίδες μέσα στη θάλασσα

Από το air condition

Από τα μπεκ στους κήπους

Από καλοκαιρινές συναυλίες

Από ραδιόφωνο ξημερώματα στην παραλία κάτω από τους αστερισμούς του ουρανού

Τις μυρωδιές-

Από θάλασσα

Από πεύκο

Από καρπούζι

Από αντιλιακό

Από φιδάκι για τα κουνούπια

Από το χλώριο της πισίνας

Από το χώμα μετά από καλοκαιρινή μπόρα

Από φρεσκοκομένη χωριάτικη σαλάτα

Από γιασεμί

Και μιλώντας για εξεταστική μου ήρθε στο μυαλό ένα άρθρο που μιλούσε

και για εξετάσεις,γενικα, και νομίζω ότι ένα μέρος του (βασικά όλο..) είναι

πολύ ενδιαφέρον..:

«[…] Πριν λίγες μέρες έβλεπα έναν δασοπυροσβέστη στην τηλεόραση ότι τα

χρήματα που μαζεύτηκαν από τους ραδιομαραθώνιους έγιναν ομόλογα..τίποτε

δεν έγινε για τις περσινες πυρκαγιές. Δεν είμαι σίγουρος αν νοίζει κανένα σας .

Εχθές στεκόμουν εμβρόντητος μπροστά σε ένα ράφι σουπερ μάρκετ. Αυτή τη

φορά τα 4 κόστιζαν 3,10 λεπτά. Ένα χιλιάρικο δηλαδή, τέσσερα αυγά, τα οποία

σκέφτεται πια κανείς ακόμα και να τα πετάξει στο κεφάλι κανενός υπουργου,τόσο

που κοστίζουν. Γυρίζοντας σπίτι, είδα στην οθόνη το πρόσωπο της κυρίας Παπακώστα, αλαζονικό όσο ποτέ να μιλά για την ανύπαρκτη μάχη κατά της ακρίβειας. Για τα κοινωνικά μέτρα που θα παρθούν, τώρα που υπάρχουν κονδύλια

από το σταμάτημα των έργων του Μετρό στη Θεσσαλονίκη (το ήξερε κανείς?).

Πριν λίγες μέρες στη θεσσαλονίκη έλαβε χώρα το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα της χρονιάς. Οι άνθρωποι έμειναν εγκλωβισμένοι πρωι πρωι στα αυτοκίνητά τους, κάτω από τα μικροσωματίδια του πιο μολυσμένου ουρανού της Ευρώπης. Οι καρκίνοι στην πόλη μου έχουν τρομακτική αύξηση. Δεν σας πολυνοιάζει φαντάζομαι.

Η κόρη μου φέτος έδωσε για πρώτη φορα στη ζωή της εξετάσεις. Βλέποντάς την να καταρρέει από το σύστημα παιδείας διάβασα μαζί της. Και φρίκαρα. […] Την ώρα που ο υπουργός σας της παιδείας καγχάζει στην τηλεόραση πως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα αναγκάσουν τα δημόσια να βελτιωθούν! [..]

Θέλω να σας πω πως ντρέπομαι,κάθε μέρα και πιο πολύ. Για τους παπάδες που κραυγάζουν στα παράθυρα εναντίον του δημάρχου της Τήλου, την ίδια ώρα που οικογενειακές αξίες το ξύλο που πέφτει πίσω από κλειστές πόρτες, τις Ρωσίδες που καλούν τα βράδια οι παντρεμένοι στα γραφεία τους για ξαλάφρωμα, την παιδεραστία που σαρώνει την ελληνική επαρχία.

Για τα πεζοδρόμια που έχουν καταληφθεί όλα από καφετέριες [..] και για τις ακτές που καταλαμβάνονται από παντός είδους αυθαίρετα, πολλές φορές υπουργικά. […]»

Γ.Τούλας

Τέλειωσε η άτιμη...

Και ναι. . . .

Ναι, ναι, ναι, ναι, ναι……. Τέλειωσε η εξεταστική!!!

Με το απίστευτο αυτό βάρος της..

Ανοίγεις τα μάτια το πρωί και δεν βλέπεις γυρω σου στο κρεββάτι σκόρπιες σημειώσεις . .άδεια ποτήρια καφέ στριμωγμένα ποτήρια στο κωμοδίνο ανάμεσα

Σε όλη τη σαβούρα και το χάος που επικρατεί εκεί πάνω. .

Τέλειωσε η εξεταστική και το παραμιλητό (ενώ είσαι ξυπνητός βεβαίως-βεβαίως)

διαφόρων ορισμών και παραγράφων. . .

Τέλειωσε το ακουσμα REM στις 4 η ώρα το πρωι από το ξυπνητήρι για να σηκωθείς μετά από μία ώρα ύπνου για επανάληψη (σπανίως..κυρίως για να βγάλεις και την υπόλοιπη ύλη..)

Τέλειωσε η εξεταστική και επιτέλους, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ λέω, εκείνη η σύγκριση σε όλες

τις παρέες..: όχι η δική μου είναι δυσκολότερη, μα η δική μου είναι περισσότερη,

και η δική μου μακρύτερη, η δική μου φαρδύτερη, όχι η δική μου ψηλότερη,

κοντήτερη, σκουρότερη, βαθύτερη. . . . και δεν συμμαζεύεται..

Αμεεεέ…. Τέλειωσε και για πρώτη φορά από τότε που καλοκαίριασε κάθισα στο

μπαλκόνι μου. . . και άφησα τον ήλιο να με τυφλώνει και να μου καίει το πρόσωπο,

με τις τέντες πάνω..τις κατέβασα μόνο για να γράψω μια-δυο σκέψεις σε ένα χαρτί

Ναι, ναι τέλειωσε η άτιμη.. και μαζί της το άλλοθι για γκρίνια, και μαζί της η δικαιολογία για χαοτική ακαταστασία στο δωμάτιο, για αναβολή υποχρεώσεων (μπά, όχι και τόσο. . . πάντα σκατοσυνεπείς ήμασταν σ’αυτά. . .). Τέλειωσε μαζί της

η αναγκαστική, σχεδόν πλήρης ενασχόληση με κάτι, αυτή η θεική ΄εργασιοθεραπεία΄ που σε κρατούσε πάνω απ’όλα διαρκώς απασχολημένο…

Δεν μπορώ να πώ , τέλειωσε βέβαια και αυτό το γαμημένο αγχος…

Μα, ευτυχώς ή δυστυχώς, ΤέΛεΙωΣε. . . !

here with me...

I didn't hear you leave
I wonder how am
I still here
And I don't want to move a thing
It might change my memory
Oh I am what I am
I do what I want
But I can't hide
And I won't go
I won't sleep
I can't breathe
Until you're resting here with me
And I won't leave
I can't hide
I cannot be
Until you're resting here with me
I don't want to call my friends
For they might wake me from this dream
And I can't leave this bed
Risk forgetting all that's been
Oh I am what I am
I do what I want
But I can't hide
And I won't go I won't sleep
I can't breathe
Until you're resting here with me
I won't leave
I can't hide
I cannot be
Until you're resting here
I won't go
And I won't sleep
And I can't breathe
Until you're resting here with me
And I won't leave I can't hide
I cannot be
Until you're resting here with me
Oh I am what I am
I do what I want
But I can't hide
And I won't go
I won't sleep
And I can't breathe
Until you're resting here with me
I won't leave
I can't hide
I cannot be
Until you're resting here
And I won't go
And I won't sleep
And I can't breathe
Until you're resting here with me
I won't leave
I can't hide
I cannot be
Until you're resting here with me