Τέλειωσε η άτιμη...

Και ναι. . . .

Ναι, ναι, ναι, ναι, ναι……. Τέλειωσε η εξεταστική!!!

Με το απίστευτο αυτό βάρος της..

Ανοίγεις τα μάτια το πρωί και δεν βλέπεις γυρω σου στο κρεββάτι σκόρπιες σημειώσεις . .άδεια ποτήρια καφέ στριμωγμένα ποτήρια στο κωμοδίνο ανάμεσα

Σε όλη τη σαβούρα και το χάος που επικρατεί εκεί πάνω. .

Τέλειωσε η εξεταστική και το παραμιλητό (ενώ είσαι ξυπνητός βεβαίως-βεβαίως)

διαφόρων ορισμών και παραγράφων. . .

Τέλειωσε το ακουσμα REM στις 4 η ώρα το πρωι από το ξυπνητήρι για να σηκωθείς μετά από μία ώρα ύπνου για επανάληψη (σπανίως..κυρίως για να βγάλεις και την υπόλοιπη ύλη..)

Τέλειωσε η εξεταστική και επιτέλους, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ λέω, εκείνη η σύγκριση σε όλες

τις παρέες..: όχι η δική μου είναι δυσκολότερη, μα η δική μου είναι περισσότερη,

και η δική μου μακρύτερη, η δική μου φαρδύτερη, όχι η δική μου ψηλότερη,

κοντήτερη, σκουρότερη, βαθύτερη. . . . και δεν συμμαζεύεται..

Αμεεεέ…. Τέλειωσε και για πρώτη φορά από τότε που καλοκαίριασε κάθισα στο

μπαλκόνι μου. . . και άφησα τον ήλιο να με τυφλώνει και να μου καίει το πρόσωπο,

με τις τέντες πάνω..τις κατέβασα μόνο για να γράψω μια-δυο σκέψεις σε ένα χαρτί

Ναι, ναι τέλειωσε η άτιμη.. και μαζί της το άλλοθι για γκρίνια, και μαζί της η δικαιολογία για χαοτική ακαταστασία στο δωμάτιο, για αναβολή υποχρεώσεων (μπά, όχι και τόσο. . . πάντα σκατοσυνεπείς ήμασταν σ’αυτά. . .). Τέλειωσε μαζί της

η αναγκαστική, σχεδόν πλήρης ενασχόληση με κάτι, αυτή η θεική ΄εργασιοθεραπεία΄ που σε κρατούσε πάνω απ’όλα διαρκώς απασχολημένο…

Δεν μπορώ να πώ , τέλειωσε βέβαια και αυτό το γαμημένο αγχος…

Μα, ευτυχώς ή δυστυχώς, ΤέΛεΙωΣε. . . !