Χαρούμενα Χριστούγεννα κ Ευτυχισμένος ο νέος χρόνος (...αρκάς οι τάρανδοι)

Όλοι οι δρόμοι γεμάτοι. .
Όλοι οι δρόμοι γεμάτοι κατακόκκινα πληγωμένα όνειρα. . .

"Η Ελλάδα πληγώνει τα παιδιά της.."

Η ΕΛ. ΑΣ. δε, τα πληγώνει θανάσιμα.

Αλλά και τα παιδία της πληγώνουν την Ελλλάδα,την πληγώνουν βαθιά και είναι ισότιμης βαρύτητας.

Ανοχή

Λήθη

Αδιαφορία

Τρεις λέξεις που κάνουν το πετσί μου να σηκώνεται. Που με φοβίζουν. Που με εξοργίζουν.

Ξεχνάμε. Και δεν είναι δικαίωμά μας.

Δολοφονίες

Ατιμωρησία
Σκάνδαλα
Εκμετάλευση
Καταπάτηση δικαιωμάτων, και ελευθεριών

Κλεψιές

Κοροιδίες

. . .

χιλιάδων περιπτώσεων..όλα στο πηγάδι της λήθης.

Μεγάλα λόγια... "Η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι". . . ποιός; ποιός σκέφτεται όμως;

ποιός αναλογίζεται και θυμάται με τί ειναι ήδη γεμάτο το ποτήρι; πόσοι απο εμάς δεν ξυπνάν με έναν παροδικό προβληματισμό μόνο λόγω της εκάστοτε σταγόνας;

και ποιός γέμησε το ποτήρι;

Αλλά ποιός άφησε να γεμίσει. . . ;
ΠΟΙΟΣ; -πάνω απ' όλα η δική μας ανοχή.

Δεν ήταν όνειρό μου να καίγονται μαγαζιά, δεν ήταν ονειρό μου να πετάω πέτρες. Δεν ήταν τα ονειρά μας αυτά.. δεν ήταν ονειρά μας να καιν την πόλη μας φωτιές, δεν είναι τα όνειρά μας. ΟΝΕΙΡΑ;

Μα μας κάψατε το μέλλον.. και καίμε το παρόν.

Ένα παρόν που δεν μας αξίζει.

Δεν ήταν όνειρό μου η βία. Όχι.

Την καταδικάζω... με αηδιάζει εκ φύσεως,

την θεωρώ ποταπή. Και δίνει πάτημα στον άλλο, ένα επιφανειακό δικαίωμα εναντίων σου, εκεί που δεν είχε κανένα.

Αλλά όχι, όχι δεν νομίζω οτι η αδράνεια ή οι σπασμοδικές κινήσεις πλέον ταρακουνούν κανέναν. Και αυτό είναι που χρειάζεται η κοινωνία μας καιρό τώρα. Όχι.

Και ναι, τρομάζω που μέσα μου τα δικαιολογώ όλα αυτά.. και έξω μου..

και μετά τι;;;

Τι να πει κανείς?

Και για το γεγονός και για όλα όσα επακολούθησαν...

Λυπάμαι...

για το παιδί...που δεν του επέτρεψαν να μεγαλώσει...με ένα πάτημα της σκανδάλης γαμώτο...για έναν τσαμπουκά ρε πούστη μου...

και για όλους εμάς...που ζούμε τον πλήρη υποβιβασμό...της ζωής και της προσωπικότητας μας...

Τα σιχάθηκα όλα και όλους...όλους τους άχρηστους που κυβερνούν...τους "δήθεν"...που ούτε ένα συγγνώμη δεν είπαν ρε...την χουντική δημοκρατία τους...

Να βγω και να τα σπάσω όλα θέλω...ΟΛΑ...το μόνο που συγκρατεί την οργή μου είναι η μικρή φωνούλα που φωνάζει μέσα μου ότι δεν είναι αυτή η λύση...μόνο αυτό... μέχρι πότε όμως???

...ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ ΠΟΤΕ;;;...