Δεν ήταν όνειρό μου να καίγονται μαγαζιά, δεν ήταν ονειρό μου να πετάω πέτρες. Δεν ήταν τα ονειρά μας αυτά.. δεν ήταν ονειρά μας να καιν την πόλη μας φωτιές, δεν είναι τα όνειρά μας. ΟΝΕΙΡΑ;

Μα μας κάψατε το μέλλον.. και καίμε το παρόν.

Ένα παρόν που δεν μας αξίζει.

Δεν ήταν όνειρό μου η βία. Όχι.

Την καταδικάζω... με αηδιάζει εκ φύσεως,

την θεωρώ ποταπή. Και δίνει πάτημα στον άλλο, ένα επιφανειακό δικαίωμα εναντίων σου, εκεί που δεν είχε κανένα.

Αλλά όχι, όχι δεν νομίζω οτι η αδράνεια ή οι σπασμοδικές κινήσεις πλέον ταρακουνούν κανέναν. Και αυτό είναι που χρειάζεται η κοινωνία μας καιρό τώρα. Όχι.

Και ναι, τρομάζω που μέσα μου τα δικαιολογώ όλα αυτά.. και έξω μου..