Εξαιρετικά αφιερωμένο ψυχη μου...(μερος2)

Δεν ωφελει να μενεις στο ιδιο σημειο και να χτυπιεσαι.
Δημιουργεις δινη και ειναι επικινδυνο να σε καταπιει.
Κανε λιγο πιο περα.
Λιγο πιο κει.
Καθολου δεν βουλιαξε το συμπαν ,οπως νομιζεις.
Ολα εξακολουθουν να ειναι το ιδιο μαγευτικα,οπως και πριν.
Απλως εσυ εχασες το καθρεφτακι,που μεσα τουκαθρεφτιζες ολο το κοσμο.
Λες να μην υπαρξει αλλο?
Λες ναταν το μοναδικο?
Μηπως δεν προσεξες, στην ταραχη σου,πως σε ψαχνει η ζωη?
Πως σου χτυπα την πορτα απεγνωσμενα?
Πως γυρευει πεισματικα να καθρεφτιστει στα ματια σου?
Αλκυνοη Παπαδακη ''Ξεφυλλιζοντας τη σιωπη''