" . . . . . . . . . . . .. . ..

Και δεν σε ρώτησε κανείς πως θες να σε φωνάζουνε
Αν θες να σε σφραγίζουνε, σαν κρέας να σε σφάζουνε
Τα φλογισμένα μάτια σου δείχνουν το πως σε πλήγωσαν...

Δεν θέλω να ‘μαι υπήκοος, δεν θέλω να ‘χω χρώματα
Γουστάρω να ‘μαι άνθρωπος να κολυμπώ στα χώματα
Το παιδικό μου σύμβολο είναι γεμάτο πτώματα.

Τσαλαπατάς ένα πανί στον κεντρικό το δρόμο τους
Στη φυλακή σε κλείνουνε σύμφωνα με το νόμο τους
Κι η στερημένη μάζα τους να θε να σε λυντσάρει...

Δεν είμαστε υπήκοοι, σκιές κι απολιθώματα
Λεύτερη είν’ η φύση μας με λευτεριάς τοιχώματα
Δεν θες καρδιά μου σήμανση, δεν θέλεις φακελώματα.

Μας φτιάξατε υπάκοα κι υποταγμένα νούμερα
Μα καίμε τις ταυτότητες, γκρεμίζουμε τα σύνορα
Τα τωρινά μας όνειρα, δεν τα χωράν τα φάκελα...

Κάθε δέσμευση είν’ ολιγωρία
Άμα θες δεσμά φάε ιδεολογία..."


- Άσιμος Νικόλας………………………………………